Καλημέρα στα παιδάκια μου! Πείτε το, θέλω να το ακούσω, να νομίσω πως είμαι στο σχολείο πάλι! Σας ακούω, μην νομίζετε! Ακούω πάρα πολύ καλά με τα σούπερ βιονικά μου αυτιά και χαμογελώ κάθε φορά που κάποιος λέει: καλημέρα κυρία Σταυρούλα! Αυτό θέλω να απαντάτε κάθε φορά που διαβάζετε το μήνυμά μου.
Το ξέρω ότι κι εσείς δυσκολεύεστε, ότι σας έλειψα, ότι θέλετε να ξαναδείτε τα παιδιά, τους φίλους σας, να παίξετε στην αυλή του σχολείου, να μιλήσουμε στην τάξη, να μου πείτε ότι κι εσείς ανησυχείτε... Ξέρω ότι βαρεθήκατε "το μέσα" και θέλετε να πάτε στην παιδική χαρά, στη γειτονιά, αλλά τι να κάνουμε! Έχουμε πει στην τάξη ότι όταν έρχεται ένα πρόβλημα, μια δυσκολία, μαζεύουμε όλες μας τις δυνάμεις, σκεπτόμαστε ψύχραιμα και λογικά και το αντιμετωπίζουμε! Τώρα, σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση που ζούμε, που όμοιά της δεν έχουν ζήσει ούτε οι γονείς σας, ούτε και οι παππούδες σας που είναι μεγαλύτεροι, δυστυχώς, δεν έχουμε άλλον τρόπο να την αντιμετωπίσουμε από το κάνουμε υπομονή και να υπακούμε σε αυτά που μας λένε οι ειδικοί! Μπορώ όμως να σας υποσχεθώ ένα πράγμα και να το θυμάστε: θα περάσει αυτή η μπόρα και θα έρθουν καλύτερες μέρες που οι άνθρωποι θα είναι πιο αισιόδοξοι και χαρούμενοι! Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε από καθετί που έρχεται στη ζωή μας. Δεν στενοχωριόμαστε, δεν λυπόμαστε, κάνουμε όνειρα, σχέδια και προσευχές. Γιατί όταν οι καιροί είναι δύσκολοι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου