Τρίτη 26 Μαρτίου 2019

Φυτεύουμε ανοιξιάτικα λουλούδια

Τα χειμερινά λουλούδια που φυτέψαμε το φθινόπωρο, τα κυκλάμινά μας, που σε άλλες συνθήκες θα άντεχαν, φέτος με τα πολλά κρύα, πάγωσαν! Έτσι οι γλάστρες μας έμειναν αδειανές, η Μαριάννα μας τις εντόπισε και έφερε στην τάξη ανοιξιάτικα λουλουδάκια να φυτέψουμε. Σήμερα λοιπόν καταπιαστήκαμε με αυτό και, δε σας κρύβω, μου έκανε μεγάλη έκπληξη που τα πρωτάκια μου θυμόταν από την προηγούμενη φορά πώς μεταφυτεύουμε ένα λουλούδι! Ευχαριστούμε πολύ Μαριάννα!

















Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

Έκθεση ζωγραφικής "Από τον Παρθένη στο Μόραλη"

    Μερικές μέρες νωρίτερα, μετά από το δεύτερο διάλειμμα, μπαίνοντας μέσα στην τάξη οι μαθητές, βρήκαν μια έκπληξη: τον πίνακα καλυμμένο με έγχρωμες φωτοτυπίες Α3 έργων ζωγραφικής, γνωστών Ελλήνων ζωγράφων. Τα παιδιά κλήθηκαν να παρατηρήσουν τους πίνακες. Από τις παρατηρήσεις τους προέκυψε το συμπέρασμα ότι, κάποια έργα μοιάζουν μεταξύ τους, ως προς το θέμα, ως προς τα χρώματα, τον τρόπο που είναι φιλοτεχνημένα, και διατυπώθηκε η υπόθεση ότι ίσως αυτά να τα έχει φτιάξει ο ίδιος ζωγράφος. Έτσι τα χωρίσαμε σε ομάδες, ύστερα από δική τους υπόδειξη. Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και ζωηρό. Συμμετείχαν όλοι και ενθουσιάζονταν λες και ήταν παιχνίδι! Τα κατεβάσαμε και τα ομαδοποιήσαμε σύμφωνα με τα παραπάνω κριτήρια, τα οποία αποδείχτηκαν αλάνθαστα! Τα κρεμάσαμε στον πίνακα ανακοινώσεων σε ομάδες:


Έπειτα από την αποκάλυψη των ονομάτων των δημιουργών, ο πίνακας ανακοινώσεων είχε αυτή τη μορφή...






        Την επόμενη μέρα, μπαίνοντας, έλειπαν τα ονόματα των ζωγράφων! Τότε κάναμε μια μικρή  άσκηση απομνημόνευσης και όλοι μπορούσαν να θυμηθούν τα ονόματα των καλλιτεχνών. Μάλιστα χρησιμοποιήσαμε και μνημονικές τεχνικές που σκαρφίστηκαν μόνοι τους! Ο Μόραλης, για παράδειγμα ζωγραφίζει μορφές που δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε, και χρησιμοποιεί μαύρο, γκρι, λευκό και μπλε. Ο Ακριθάκης ζωγραφίζει βαλίτσες και βελάκια και χρησιμοποιεί έντονα ζωηρά χρώματα με μαύρο περίγραμμα. Ο Τσαρούχης ζωγραφίζει ναύτες, ο Φασιανός ανθρώπους που κοιτούν στο πλάι,και χρησιμοποιεί κόκκινα ζεστά χρώματα και χρυσαφί. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και τα πρώτα αινίγματα μεταξύ τους: ποιος είναι αυτός που ζωγραφίζει βότσαλα της θάλασσας και "κοτρώνες"; "ο Σόρογκας"!κλπ.!!!!!!
         Ο στόχος του μίνι αυτού εκπαιδευτικού προγράμματος είχε επιτευχθεί: τα παιδιά μπορούσαν να αναγνωρίσουν μερικούς σπουδαίους Έλληνες ζωγράφους του προηγούμενου αιώνα, παρατηρώντας τα έργα τους! Στη συνέχεια, είδαμε μερικά ακόμη έργα τους που αντλήσαμε από το διαδίκτυο, καθώς και τις πιο σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή τους και το έργο τους. Τότε αποκαλύφθηκε το επόμενο βήμα: θα επισκεπτόμασταν μια έκθεση ζωγραφικής στην Κατερίνη. Θα βλέπαμε αυθεντικά έργα ζωγράφων που φιλοξενούνται για λίγο καιρό στην πόλη μας! Η φαντασία όλων άρχισε να καλπάζει: πώς θα είναι άραγε; Κανείς δεν είχε επισκεφτεί μια έκθεση ζωγραφικής νωρίτερα... Άρχισαν οι υποθέσεις: θα δούμε τα έργα με τα οποία ασχοληθήκαμε ή άλλα; Τι διαστάσεις θα έχουν; Θα μάθουμε και τους τίτλους τους;
        Έτσι φτάσαμε στη σημερινή μέρα, τη μέρα της επίσκεψής μας στην έκθεση ζωγραφικής της συλλογής Βογιατζόγλου που φιλοξενεί ο Δήμος Κατερίνης στο αναπαλαιωμένο αρχοντικό πρώην οικία Τσαλόπουλου. 
          Ξεκινήσαμε με πολλή χαρά και μια βροχερή μέρα αλλά δε μας ένοιαζε! Φτάσαμε με το λεωφορείο νωρίτερα και οι υπεύθυνες για να μην βρεχόμαστε, μας έβαλαν νωρίτερα από το ραντεβού μας, μέσα. Πρώτα ξεναγηθήκαμε στο κτίριο και ακούσαμε την ιστορία της οικογένειας που έμενε εδώ. Κλείσαμε τα μάτια και πήγαμε πίσω, στις αρχές του 1900. Ο ιδιοκτήτης, ο Λιτοχωρινός Δημήτριος Ι. Τσαλόπουλος ήταν δικηγόρος και πολιτικός. Ήταν ο πρώτος βουλευτής Κατερίνης, μια και τότε δεν υπήρχε ακόμη νομός Πιερίας! Ζούσε σε αυτό το σπίτι με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους. Στο σπίτι ζούσε και η οικονόμος τους, η Ελευθερία, που τους υπηρετούσε. Φανταστήκαμε τις γυναίκες του σπιτιού να ανεβαίνουν τη βαριά ξύλινη σκάλα που τρίζει, σηκώνοντας ελαφρά τα μακριά τους φορέματα με τις δαντέλες και τα παιδιά να σηκώνονται στις μύτες των ποδιών τους για να δουν από τα ψηλά παράθυρα έξω, τους χειμερινούς μήνες όπου η βροχή, όπως σήμερα, τα κρατούσε μέσα. Έξω δεν περνούσαν αυτοκίνητα, ούτε υπήρχε άσφαλτος, παρά λασπωμένοι χωματόδρομοι κι ένα απέραντο οικόπεδο με οπωροφόρα δέντρα που στέγαζε στην άλλη του άκρη τα άλογα για την άμαξα. Τα δωμάτια του σπιτιού μικρά και ψιλοτάβανα, σύμφωνα με τις επιρροές της εποχής ήταν εφοδιασμένα με τζάκι κάποια, αλλά και σόμπες ευρωπαϊκές τα υπόλοιπα. Οι μαθητές μου "ξήλωναν" μια μια τις ανέσεις της σύγχρονης ζωής κι έτσι έβγαλαν και το ηλεκτρικό ρεύμα από τη φανταστική εικόνα που πλάθαμε. "Γι αυτό, κυρία, τα παράθυρα είναι τόσο ψηλά, για να μπαίνει πιο πολύ φως, αφού δεν είχαν λάμπες!". Βάλαμε την οικονόμο να ανάβει λάμπες πετρελαίου για να μπορεί ο κύριός της να διαβάζει στο δωμάτιο - γραφείο με τη μεγάλη βιβλιοθήκη με τα πολλά νομικά βιβλία. Στον επάνω όροφο είδαμε με τη φαντασία μας το σαλόνι με τα σκαλιστά έπιπλα και τους πολυελαίους, το λουτρό και τα τρία υπνοδωμάτια. Το ένα μάλιστα, το "κόκκινο δωμάτιο" με μια κατακόκκινη ταπετσαρία και ίδιας απόχρωσης κουρτίνες, ήταν ο ξενώνας, απαραίτητος τότε, αφού δεν υπήρχαν ξενοδοχεία και η Κατερίνη ήταν μόνο ένα μικρό κι ασήμαντο χωριό! Και τα παιδιά; Πήγαιναν στο σχολείο; Βεβαίως! Ο πατέρας τους μαζί με τον παππού τους από την πλευρά της μητέρας τους έχτισε το 1ο Δημοτικό Σχολείο, πολύ κοντά στο αρχοντικό τους.
            Μετά τη μαγική αναδρομή στην ιστορία του σπιτιού, αρχίσαμε την ξενάγηση των έργων τέχνης. Μάθαμε τι είναι πορτρέτο, τι είναι νεκρή φύση, είδαμε έργα και άλλων ζωγράφων, και διαφορετικών τεχνικών. Καθίσαμε όλοι κάτω και παρακολουθήσαμε με τέτοιο ενδιαφέρον, κάναμε ερωτήσεις ευφάνταστες και δίναμε καταπληκτικούς τίτλους σε άτιτλα έργα κι όταν θέλαμε, αλλάζαμε τον τίτλο που ο δημιουργός είχε ήδη δώσει, με άλλους δικούς μας, πολλές φορές και καλύτερους! Δοκιμάσαμε μεγάλη χαρά κάθε φορά που βρισκόμασταν μπροστά σε ένα έργο γνωστού μας ζωγράφου και με βιασύνη φωνάζαμε το όνομά του! Πήραμε πολλά συγχαρητήρια από τις ξεναγούς, και μάλιστα μια από αυτές παραδέχτηκε πως τα πρωτάκια μου ήξεραν περισσότερα από ότι η ίδια δυο μέρες πριν την επιμόρφωσή της! Ήμαστε προσεκτικοί, χαμηλόφωνοι, και μείναμε περισσότερο από όσο μας αναλογούσε! Όταν τελικά ευχαριστήσαμε πολύ ευγενικά και φύγαμε, είχαμε ήδη καταχραστεί ένα τέταρτο από την ξενάγηση του επόμενου γκρουπ, μιας τάξης μεγάλων μαθητών, μάλλον λυκείου!
         Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να παίξουμε στην παιδική χαρά γιατί ήταν όλα βρεγμένα, ήμαστε όμως τόσο ευχαριστημένοι και νιώθαμε τόσο τυχεροί που προλάβαμε και είδαμε την έκθεση αυτή, λίγο πριν ξαναγυρίσει στη Αθήνα!
          Επιστρέφοντας, συμπληρώσαμε ένα ερωτηματολόγιο με φατσούλες (χαμογελαστά και σκυθρωπά προσωπάκια) για να αξιολογήσουμε το μίνι πρόγραμμα που εκπονήθηκε με αφορμή την ευκαιρία αυτή. Στην ώρα των εικαστικών ζωγραφίσαμε ελεύθερα, όπως ο αγαπημένος μας ζωγράφος, και κάποιοι θέλησαν να "κλέψουν" στοιχεία κι από άλλους ζωγράφους. Έτσι, μπορούσε κανείς να δει ναύτες του Τσαρούχη, με βαλίτσες του Ακριθάκη ζωγραφισμένους με τα ζωηρά φωτεινά χρώματα του Φασιανού! 
         Ευχάριστη έκπληξη ήταν και για τους γονείς που είδαν το μικρό γιο, μαθητή της πρώτης, να αναγνωρίζει τον ζωγράφο, σε μια μεταξοτυπία ενός έργου του Φασιανού, που υπήρχε στο σπίτι και που ποτέ δόθηκε προσοχή, ούτε και από τα μεγαλύτερα παιδιά του σπιτιού!









Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Χάσκα Πάσχα


Ήρθε και η καλή η Αποκριά πριν την Καθαρή Δευτέρα και είπαμε και μεις να τηρήσουμε το έθιμο! Έφερε, λοιπόν, η κυρία μας 16 λουκούμια στην τάξη, με μπόλικη άχνη και άρωμα, παραδοσιακά, τριαντάφυλλο, χωρίς αμύγδαλα και ινδοκάρυδα, για να μην έχουμε περιστατικά αλλεργιών... Στήσαμε, λοιπόν τα καρεκλάκια μας σε τετράδες και η κυρία μας στη μέση, έτεινε στον καθένα μας την κλωστή με το λουκούμι, μα πιο πολύ μας έβρισκε πότε στη μύτη, πότε στο κούτελο και γινόμασταν κάτασπροι από την άχνη, και να τα γέλια και τα χαχανιτά.... Ωραία ήταν, έφαγε ο καθένας το λουκουμάκι του κι ύστερα βγήκαμε με τη σειρά έξω να σερβιριστούμε νηστίσιμα εδέσματα, προσφορά του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων! Και του χρόνου, να είμαστε γεροί και καλοδιάθετοι να το κάνουμε πάλι το έθιμο, μην το αφήσουμε να χαθεί κι αυτό σαν τόσα άλλα! Καλή Σαρακοστή!







Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019

6 Μαρτίου: ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού

Ασχοληθήκαμε σήμερα αλλά και όλη την εβδομάδα, με το σπουδαίο ζήτημα του σχολικού εκφοβισμού. Αναρωτηθήκαμε τι πάει να πει "βία" και δώσαμε πιθανές εξηγήσεις. Αναφερθήκαμε στις διαφορές ανάμεσα στα τυχαία περιστατικά που εμπεριέχουν βία και εκτυλίσσονται στο σχολείο και στη συστηματική άσκηση βίας από κάποιον ή κάποιους προς κάποιον στοχευμένα. Συζητήσαμε, παρακολουθήσαμε ενδεδειγμένες ταινίες με περιεχόμενο αυτού του είδους, ανταλλάξαμε απόψεις, δώσαμε λύσεις και καταλήξαμε σε αποφάσεις τις οποίες θα ανατροφοδοτούμε συχνά. Στο τέλος γράψαμε ποιηματάκια για το σύνθημα που επιλέξαμε, το "μίλα τώρα" και παρουσιάσαμε τη δουλειά μας στους συμμαθητές μας του άλλου τμήματος, στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου. Ακολούθησε συζήτηση μεταξύ των μαθητών των τμημάτων και λήφθηκαν ανάλογες αποφάσεις- δεσμεύσεις.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2019

Καλό μήνα!

   Έφτασε και ο Μάρτιος! Μπήκαμε στην άνοιξη και σιγά σιγά στη σαρακοστή. Πλησιάζουμε όλο και πιο πολύ στην Ανάσταση! Ο καιρός έφτιαξε κάπως, ο ήλιος μας χαμογελά κι εμείς για να μην καούμε, φορέσαμε μαρτάκι! Καλό μήνα, παιδιά!